Historia Szkoły

Szkoła winna być kuźnią, gdzie wykuwają się najświętsze hasła, przepływać winno przez nią wszystko, co daje życie – ona najgłośniej wołać winna o prawa człowieka, piętnować najśmielej i najbezwzględniej to, co jest w nim zabagnione. A uczynić to może tylko szkoła nie regulaminowa, sztukowana i odśnieżana, a szkoła z gruntu inna, z gruntu – nie z księżyca…

 Janusz Korczak

1920-1921

Początki pracy pierwszej w Lublinie i województwie szkoły specjalnej sięgają roku 1920. W tym okresie jest jeden nauczyciel Maria Skrodzka i jedna klasa licząca 18 uczniów o bardzo zróżnicowanym poziomie umysłowym i różnym wieku przy
Szkole Powszechnej Nr 8.

1922-1930

Rok 1922 szkoła liczy już 32 uczniów w dwu klasach i dwie nauczycielki – M. Skrodzka i T. Fałek. W tym też roku szkoła jest przeniesiona do budynku Szkoły Powszechnej Nr 7. Do szkoły specjalnej były przyjmowane dzieci po trzyletnim pobycie w jednej klasie szkoły powszechnej.
W roku 1925 kierownikiem szkoły zostaje Leopold Dussyl absolwent Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Szkoła otrzymała trzy izby w lokalu przy ul.3 Maja 9 – było już około 55 uczniów i pracowało 4 nauczycieli. W 1926 roku szkoła otrzymała nowy czteroizbowy lokal przy ul. Niecałej 6. Kierownikiem szkoły w 1927 jest Tadeusz Zieliński. Dzięki jego staraniom lokal przy ul. Niecałej 6 zostaje powiększony.

1930-1939

Kronika szkoły podaje, że w roku szkolnym 1930/31 jest już 158 uczniów, 4 nauczycieli, 9 oddziałów, cztery sale lekcyjne, a kierownikiem szkoły był Józef Czechowicz. Utworzono przy szkole pierwsze warsztaty przyuczające do zawodu szewca i szwalnię. Dzięki pomocy Koła Patronatu i Rady Szkolnej w 1930 roku szkoła otrzymała ogródek, w którym były prowadzone lekcje przyrody i zajęcia sportowe. Zorganizowano również bibliotekę szkolną i zaczęto wydawać „Naszą Gazetkę” Zajęcia prowadzono belgijską metodą ośrodków zainteresowań.
W 1933 roku przy szkole otwarto kurs dla dzieci głuchych, a od kwietnia 1934 roku stał się on oficjalną klasą szkolną.
W roku szkolnym 1934/35 uczniowie rozpoczęli naukę w nowym lokalu przy ul. Zamojskiej 12 na drugim piętrze. Kierownikiem szkoły jest Jan Siemicki. Szkoła liczy już 178 uczniów. Rok 1938 liczba uczniów szkoły specjalnej przy ul.Zamojskiej 12 wynosiła 231, w tym 12 dzieci głuchoniemych. Grono pedagogiczne szkoły liczyło 12 nauczycieli specjalistów, 3 nauczycieli zawodu i 2 nauczycieli religii.

Ogólna grupa dzieci Szkoły Specjalnej w Lublinie wraz z gronem nauczycielskim, rok szk. 1930/31

Klasa V, rok szk. 1933/34                                                                         Zagonki uczniów klasy II, rok szk. 1934/35

Grupa dzieci przed bramą wejściową do szkoły

1939-1944

Likwidacja szkoły przez niemieckiego okupanta – zniszczenie dotychczasowego dorobku.

1944 – 1953

Wznowienie działalności szkoły przy ul. Królewskiej 11 pod kierownictwem Stefana Zielińskiego. W marcu 1945 roku powiększono szkołę o dwa oddziały dla dzieci głuchych. W ten sposób reaktywowano specjalną szkołę podstawowa dla różnych upośledzeń i nadano jej numer 26. Od września 1945 roku kierownikiem szkoły zostaje Stefania Kutnikowska. Przy ul. Królewskiej szkoła posiada 6 izb i kancelarię łącznie z pokojem nauczycielskim. W pomieszczeniach tych mieściło się 7 oddziałów dla dzieci upośledzonych umysłowo i 3 łączone oddziały dla dzieci głuchych. Nauka odbywała się na dwie zmiany. Lata 1950 -1951 to okres rozwoju szkoły. Przybywało uczniów, powiększała się liczba nauczycieli. Kierownictwo szkoły obejmuje Józef Jędrych. Od 1952 roku zostaje wydzielona szkoła dla dzieci głuchych – rozpoczyna ona swoją działalność we własnym lokalu przy ul. Buczka 21.W pomieszczeniach zwolnionych przez dzieci głuche J. Jędrnych zorganizował pierwszą klasę Państwowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej. Nauką w szkole nr 26 objętych jest 179 uczniów w 13 klasach. Szkołę zradiofonizowano, wyposażono pracownię krawiecką i koszykarską utworzono dział zabawkarski dla chłopców. Szkołę opuszczają pierwsi absolwenci.

Grupa dzieci z kierownikiem szkoły, rok szk. 1950/51

1953 – 1972

Dalszy rozwój szkoły pod kierownictwem Heleny Kamińskiej, uczennicy Janusza Korczaka i Marii Grzegorzewskiej. Nauczaniem objęto osiem klas (200 dzieci), pod kierunkiem 13 nauczycieli. W roku szkolnym 1954/55 szkoła zawodowa przenosi się do własnego lokalu dzięki temu Szkoła Podstawowa nr 26 zaczęła funkcjonować jako samodzielna jednostka. W dniu 28 kwietnia 1957 roku szkoła nr 26 otrzymała sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski. Dużym wydarzeniem w roku 1960 były pierwsze w historii szkoły praktyki studenckie Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Do technik przysposobienia zawodowego włączono gospodarstwo domowe dla dziewcząt. W szkole działa zespół taneczny i koła zainteresowań. W styczniu 1965 roku władze miasta przyznają teren pod budowę nowej szkoły. I oto 5 stycznia 1967 r przedstawiciel Inspektoratu Oświaty Piotr Kalisz przekazał kierownikowi szkoły dokumentację nowego budynku szkoły nr 26 przy ul. Bronowickiej 21. W dniu 26 stycznia 1967 odbył się pierwszy uczniowski apel w nowej szkole. Pismem z dnia 3 marca 1967 Kurator Okręgu Szkolnego w Lublinie – M. Zachajkiewicz nadał szkole nazwę „Szkoła Podstawowa Specjalna nr 26 im. Janusza Korczaka.” W szkole nauka odbywa się na jedną zmianę, zorganizowano 13 oddziałów, pracowników pedagogicznych było 18.
W następnych latach szkoła poszerza swą działalności pedagogiczną – 295 uczniów w 14 oddziałach, w tym 26 uczniów głębiej upośledzonych umysłowo. Zapewnienie opieki lekarskiej, rehabilitacyjnej, pozalekcyjnej.

Utworzenie biblioteki, Izby Pamięci Narodowej, pracowni przedmiotowych. Odsłonięcie w holu Szkoły medalionu z brązu przedstawiającego Janusza Korczaka – patrona szkoły – w 30 rocznicę jego męczeńskiej śmierci. W roku szkolnym 1972 odchodzi na emeryturę długoletni kierownik szkoły Helena Kamińska.

Inscenizacja na zakończenie roku szkolnego 1955/56.                                                                  Uczniowie klasy V na wycieczce w Gdańsku
                     Muchomor i krasnoludki

      Absolwenci klas siódmych
  wraz ze swoimi nauczycielami, rok szk. 1962/63                                                                               Wystawa prac uczniów, rok szk. 1963/64        

1972 – 1989

Dyrektorem szkoły zostaje J. Pęszyńska. Szkoła liczy 17 oddziałów, a w nich 350 uczniów. Z konieczności nauka odbywała się na dwie zmiany. Trwały systematyczne prace nad udoskonaleniem bazy lokalowej szkoły, uzupełniono klasy w niezbędny sprzęt i nowe meble. W wyniku modernizacji szkoła posiada 12 izb lekcyjnych, 6 pracowni: gospodarstwa domowego, krawiectwa, obróbki drewna, obróbki metalu, technik różnych, pracownie plastyczna. Zostały wybudowane dwa tarasy przed szkołą, zorganizowano ogródek geograficzny, zagospodarowano teren pod boisko szkolne. Urządzono zieloną salę na wolnym powietrzu oraz wybudowano ogródek jordanowski dla potrzeb dzieci klas młodszych. W 1973 roku otwarto gabinet stomatologiczny. W lutym 1974 dyrektorem szkoły zostaje Józef Mich. W grudniu 1974 Kurator Okręgu szkolnego nadał szkole nr 26 statut szkoły ćwiczeń Instytutu Pedagogiki i Psychologii UMCS. Powstanie szczepu harcerskiego im. Józefa Czechowicza. W 1975 roku zapoczątkowano olimpiady sportowe szkolnictwa specjalnego i przegląd twórczości artystycznej uczniów szkół specjalnych. W 1978 powołanie Kręgu Pedagogicznego Polskiego Komitetu Korczakowskiego – 100 lecie urodzin Janusza Korczaka. W 1978 szkole przyznano etat bibliotekarza i logopedy. Kontynuacja pracy szkoły pod kierownictwem Waldemara Maciąga. W 1986 roku w szkolne prowadzone są zajęcia z dziećmi klasy drugiej metoda „dobrego startu” przez Martę Bogdanowicz – psycholog kliniczny z Uniwersytetu Gdańskiego. Rok 1989 dyrektorem szkoły w drodze konkursu zostaje Michał Ślusarz.

Drużyna harcerska im. J. Czechowicza, rok szk. 1975/76

1990 – 2000

Ogromnym osiągnięciem ostatnich lat jest pozyskanie środków z Narodowego Funduszu Rehabilitacyjnego w kwocie 35.000 nowych złotych na modernizację obiektów szkolnych. Zostały wykonane podjazdy, które w znacznym stopniu ułatwiły uczniom niepełnosprawnym poruszanie się po szkole. Szkoła przeszła gruntowną modernizację. Wszystkie klasy, korytarze zostały wyłożone wykładziną antypoślizgową, która zapewnia bezpieczeństwo naszym uczniom. Wszystkie toalety zostały przystosowane dla uczniów niepełnosprawnych. W klasach wymieniono meble, zakupiono sprzęt audiowizualny. Wyremontowano stołówkę szkolną. Zmieniły wygląd również pracownie zajęć praktyczno- technicznych, świetlica oraz szatnie. W wyniku remontu wygospodarowano miejsce na sale do zajęć korekcyjnych i rewalidacyjnych. Jest to pierwsza szkoła specjalna w województwie, pokonująca bariery architektoniczne. W roku 1992 u boku Szkoły Podstawowej Specjalnej nr 26 powstała Szkoła Podstawowa nr 49. Jest pierwszą w Polsce ośmioklasową szkołą dla dzieci z normą intelektualną, ale ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, w której nauka odbywa się w klasach wyrównawczych, o charakterze terapeutycznym. Niewielkie zespoły uczniów pozwalają na wyrównywanie deficytów rozwojowych i zaburzeń emocjonalnych. Powołana w roku szk.1992/93 Szkoła Podstawowa nr 49 i Szkoła Podstawowa Specjalna nr 26 – to Zespół Szkół Podstawowych nr 1 w Lublinie. W ramach reformy szkolnictwa w roku szkolnym 1999/2000 powstaje Gimnazjum Specjalne nr1 w Lublinie. Do gimnazjum specjalnego uczęszczają uczniowie po szkole sześcioletnim okresie nauki w szkole podstawowej nr 26. Zespół Szkół Podstawowych Nr 1 zmienił nazwę na Zespół Szkół Nr 4 w Lublinie. Uczą się tu uczniowie upośledzeni w stopniu lekkim i umiarkowanym. W roku szk.2001/2002 w gimnazjum specjalnym powstały zespoły terapeutyczno – edukacyjne dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym. Dyrektorem Zespołu Szkół nr 4 od 1999 roku jest Bożenna Kowalik, zastępcy B. Prażmy, A. Dudak.
Obecna szkoła funkcjonuje dzięki wieloletniej tradycji ukształtowanej przez pokolenia nauczycieli, którzy swoją pracę opierali na miłości, szacunku i zrozumienia potrzeb dziecka, wspierając ją ofiarnością, zaangażowaniem i taktem. Jest nas 81 nauczycieli i wychowawców, wśród nich: specjaliści pedagogiki specjalnej, logopedii, psycholog, katechetki, bibliotekarki. W szkole dla potrzeb dzieci są pediatra, pielęgniarka, lekarz stomatolog.
W swojej pracy pedagodzy wykorzystują nowoczesne metody, środki nauczania, poszukują coraz lepszych rozwiązań dydaktycznych, umożliwiających wszechstronny rozwój uczniów. Nauczyciele – społecznicy są otwarci na potrzeby uczniów i starają się pozyskiwać dla nich pomoc, zjednując przychylność ludzi wrażliwych na los drugiego człowieka, a zwłaszcza dziecka. W 2000 r dzięki wsparciu finansowym Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i Prezydenta Miasta w naszej szkole zostaje otwarta pracownia komputerowa.
Przedmiotem codziennej troski dyrekcji, nauczycieli i wszystkich pracowników Szkoły jest ciągłe wzbogacanie procesu nauczania przez wprowadzanie nowoczesnych pomocy i środków dydaktycznych, stwarzanie odpowiedniej atmosfery wychowawczej, zapewnienie optymalnych warunków do prawidłowego rozwoju dziecka upośledzonego umysłowo.